Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Κρεμασμένος με ένα χέρι από το σκοινί του τελευταίου ελικοπτέρου που θα σε πάρει από την κόλαση


Ένας φαντάρος κάθεται στη ζούγκλα της Καμπότζης με τα χέρια του στα αυτιά του και κουρνιασμένος από φόβο ακούει πυροβολισμούς να σκάνε βόμβες και να πετάν ελικόπτερα. Η θάλασσα είναι ήσυχη. Πτώματα παντού. Το γρασίδι και οι φυλλωσιές αρχίζουν και δέχονται το φύσημα ενός ελικοπτέρου . Ο θόρυβος γίνεται όλο και πιο εκκωφαντικός
Ελικόπτερο προς κέντρο
Λύκος 1 καλεί κέντρο
Λυκος 1
Αυτόν τον μαλάκα που κάθεται στο παγκάκι θα κατεβούμε να τον μαζέψουμε?
Κέντρο
Άστονα μωρέ δε γαμιέται, έχουμε πολλούς που περιμένουν.
Λυκος 1
Έχουμε λίγο χρόνο ακόμα. Αν δεν τον πάρουμε εμείς θα χαθεί μόνος του στη ζούγκλα, δε θα τον ξαναδούμε ποτέ.
κέντρο
Οκ ρότζερ. Απλά κάνε γρήγορα.
Εκείνη την ώρα ο τύπος λέει στον εαυτό του. «το βρήκα. μόλις κατάλαβα τι πάει άσχημα μαζί μου»
Ο τύπος μόλις έχει πάρει χαμπάρι οτι το ελικόπτερο πήγε να κατεβεί σε ύψος και τώρα άρχισε να μαζεύει τη σκάλα. Την τελευταία στιγμή πιάνεται.
Το ελικόπτερο πετάει κατά μήκος της ζούγκλας. Φωτιές από τις ναπάλμ σκάνε παντού. Το θέαμα είναι επιβλητικό και ανατριχιαστικό Ο φαντάρος μια ζωή είχε τον χρόνο εχθρό του. Ποτέ δεν κατάφερε να τον χαλιναγωγήσει Πάντα αργοπορούσε να κάνει τη δουλειά που έπρεπε. Πάντα έμενε μόνος καθώς οι άλλοι προχωρούσαν. Γιαυτό πάλι έμεινε χαμένος. Το ελικόπτερο θα μπορούσε να το ειδοποιήσει και νωρίτερα και να είναι μέσα αντί να κρέμεται. Αλλά τον παρέσυραν οι σκέψεις του και να σου τώρα κρεμασμένος για πόση ώρα ακόμα δεν ξέρει μέχρι να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Η βάση είναι μακρυά. Οι φαντάροι προσπαθούν να τον σηκώσουν. Ένα εχθρικό ελικόπτερο πλησιάζει. Αρχίζει και πυροβολάει. Ο Λύκος 1 κάνει μανούβρες. Ο φαντάρος τραντάζεται. Το ένα χέρι φεύγει από την σκάλα. Σφίγγει τα δόντια. Ξέρει πως δεν θα προλάβει. Οι προτεραιότητες του μόλις άλλαξαν. Από εκεί που ήταν να γυρίσει πίσω στη βάση και από εκεί πίσω στην πατρίδα να φιλισει την πανέμορφη γυναίκα του,την Ελένη και να της κάνει παιδιά, τώρα η προτεραιότητα έγινε να αντέξει για 5 λεπτά ακόμα να πέσει στη λίμνη και όχι στα κοφτερά βράχια και τις πέτρες της ξηράς. Άν είναι πολύ τυχερός να πέσει στο μέρος της λίμνης που δεν έχει από κάτω βράχια αλλά άμμο. Να ζήσει για όσο προσπαθεί. Και αν περάσουν όλα τα παραπάνω «αν» να μην πέσει και στα χέρια των Βιετκόνγκ.
Ίσως τελικά και το να πιάνεσαι από μιά ελπίδα και να βαστάς για όσο αυτή θα αντέξει να μην λειτουργεί όσο θα ήθελε. Αλλά τώρα νιώθει ζωντανός. Αυτό έχει σημασία. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η επόμενη ελπίδα για την ευκαιρία μπορεί και να αργήσει. Μπορεί και να γλιτώσει από τους Βιετκόγκ. Μπορεί και όχι. Μπορεί και να τρελαθεί Μπορεί και η ωραία Ελένη να γίνει γριά μέχρι να την ξαναδεί. Πολλά σκατά θα συμβούν. Μείνε ζωντανός. Κόντρα σε όλα. Αυτό μετράει. Οι ελπίδες θα ξανάρθουν. Το χέρι χαλαρώνει. Όβερ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου