Μποτιλιάρισμα στην αγίου δημητρίου

1 με 2 φορές την εβδομάδα, κάθε φορά που πέφτει ξύλο, πεταγόμαστε όλοι από τα μπαλκόνια και συναντιόμαστε ν’ απολαύσουμε το θέαμα. Οι φτωχοί από το απέναντι, ο χοντρός 45ρης με τη μάνα του κάτω από τους φτωχούς, που τα βράδια ή θα παίζει πασιέντζα στο πισι ή θα την παίζει στο πισί, η Βουλγάρα που πουλάει λαθραία τσιγάρα, ο ρώσσος με την μπλούζα της εθνικής Ελλάδος και την Άμστελ στο χέρι, ο ασχημομούρης κοιλαράς πρώην μπάτσος με το κοντόχοντρο σκυλάκι. Φοβερός χουλιαμάς. Λες και η ζωή μας ήταν τόσο προβλέψιμη όλη την ημέρα και αυτό περιμέναμε. Αυτή τη φορά μέθυσαν οι γεωργιανοί και σάπισαν στο ξύλο έναν. 5 δέρναν έναν γέρο. Τον άρχισαν στα σούτια σε μια γωνία και μετά τον πετάξαν στον δρόμο. Ο ένας απ’ αυτούς κάθισε από πάνω του, ενώ ο γέρος ήταν ανάσκελα και άρχισε να του ρίχνει γροθιές στο πρόσωπο πότε με το ένα χέρι πότε με το άλλο. Κανένας δεν έσπευσε για να τους χωρίσει. Ακόμα και τ΄αμάξια σταμάτησαν για λίγο και μετά κάναν παράκαμψη στο άλλο ρεύμα και τους προσπερνούσαν. Όλοι εμείς έξω στα μπαλκόνια, ευχόμασταν να μην τελειώσει ποτέ μήπως και δε γυρίσουμε πίσω στα δωμάτιά μας. Σκατά, δεν είμαι διαφορετικός απ’ αυτούς.