Ζω με την εντύπωση οτι σε κατάσταση αλλοφροσύνης βρίσκονται οι παπάδες και οι καλλιτέχνες. Οι μεν μοναχοί στο άγιο όρος βλέπουν σε οράματα τον ΘΕΟ να τους προστάζει να πα να ψωνίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα απο τα σουπερ Μαρκετ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ γιατί έρχεται πόλεμος και οι γιαγιάδες στο προεγκεφαλικό στάδιο τους πιστεύουν και κάνουν τον ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ να ξαναετοιμάζει την ομάδα του για την superleague, και απο την άλλη τον κάθε θιασάρχη παύλα σκηνοθέτη, παύλα ηθοποιό παύλα εικαστικό, να παίρνει το ύφος του Μεγ(κ)α- Πρέκα και να ουρλιάζει με το πυροβόλο από το χαράκωμα στην ιστορική ταινία που μας σπάει τα αρχίδια κάθε 28η οκτωβρίου, αφού σαλιαρίσει για κανα πεντάλεπτο με την εκάστοτε μεσημεριανή παρουσιάστρια.. Με άλλα λόγια..
ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ
«Πόλεμος» και μαλακίες. Εντάξει οι μοναχοί, υπάρχουν σε αυτήν την κοινωνία για να προβλέπουν κάθε 6 μήνες το τέλος του κόσμου, ώστε να πλουτίζει ο ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ, αλλά και οι καλλιτέχνες? Φυσικά ! αυτοί είναι πιο φελλοί από τους μοναχούς. Πάντα έχουν την τάση να δραματοποιούν τα πάντα για να γεμίζουν οι θίασοί τους οι γκαλλερύ τους, οι συναυλίες τους. όπως ακριβώς ανεβάζουν τις τιμές στα ποτά οι τρόικες και οι μαγαζάτορες, έτσι κ αυτοί ανεβάζουν τον τόνο της δραματοποίησης (αλλά φυσικά και το εισιτηριό τους «έχουμε κρίση ξέρετε») για να ψαρώνουν οι φτωχοί να πηγαίνουν να τους βλέπουν το καλοκαίρι, που παστώνονται στις χαλκιδικές οι οικογενειάρχες, να παίζουν ακόμα εναν Αριστοφάνη (αν αυτός ο Αριστοφάνης προέβλεπε το μέλλον σε μια γιάλινη σφαιρα και έβλεπε όλους αυτούς τους μπουχέσες τους Κραουνάκηδες και τους Λιγνιάδιδες να βγάζουν λεφτά από αυτόν θα γινόταν πολέμαρχος ή ψαράς. Έργα θεατρικά πάντως, δε θα γραφε). Θες να γράψεις ένα θεατρικό έργο- να πεις μια γνώμη για την κρίση ρε φίλε? Γράψε κάτι δικό σου. Μη μας πρήζεις με τους Αριστοφάνηδες.
Και τελικά τι έγινε? Τίποτα το σπουδαίο. Όλοι κατεβήκαμε ένα επίπεδο χαράς (με την έννοια της γκαύλας, της απόλαυσης, και όχι με την έννοια των αρχαίων «ευδαιμονία» που εννοούσαν την πνευματική ολοκλήρωση ή ακόμα και την δυτική έννοια του «happiness»). Και το ψυχολογικό ανοσοποιητικό μας σύστημα βρήκε τον τρόπο να το απωθήσει και να το εκλογικεύσει και επομένως να ξαναρθούμε στο προηγούμενο επίπεδο χαράς. Οι πολύ πλούσιοι γίναν πλουσιότεροι, οι πλούσιοι παραμείναν πλούσιοι, οι μεγαλομεσαίοι γίναν μεσαίοι, οι μεσαίοι μικρομεσαίοι, οι μικρομεσαίοι φτωχοί, οι φτωχοί φτωχότεροι, αυτοί που δεν είχαν σχεδόν τίποτα τώρα δεν έχουν απολύτως τίποτα, και αυτοί που δεν είχαν απολύτως τίποτα τώρα ή έγιναν εγκληματίες και βιάζουν γκομενίτσες στους δρόμους ή μετανάστευσαν ή (οι πιο μερακλήδες απο αυτούς) το ρίξαν στην πρέζα. Μόνο οι τελευταίοι δικαιούνται να μιλάνε για «ΠΟΛΕΜΟ». Όλοι οι υπόλοιποι έκοψαν κάτι. Οι μουνάρες από τα 5 ταξίδια με τον πλούσιο γκόμενο στα Βλαχο αμπου ντάμπι πηγαίνουν τα 3, οι λαικοί παοκάρχες βγαίνουν και δηλώνουν οτι κόψαν τους μεζέδες τα σαβατοκύριακα, ο άλλος εκεί που έπινε 3 μπύρες κάθε μέρα, πίνει μία μπύρα κάθε 3, ο έλληνας House έκοψε το vicodin, ο άλλος που δεν έχει γκόμενα έκοψε το νοίκι και γύρισε να πάει να μείνει στους γονείς του, άλλος έκοψε το κάπνισμα και τις εφημερίδες τις Κυριακές...
... και η ζωή συνεχίζεται. Όλοι συνεχίζουμε να μαλακιζόμαστε όλη την ημέρα στο facebook (εργαζόμενοι-άνεργοι- πιότερο οι εργαζόμενοι), οι παντρεμένοι συνεχίζουν και γκομενίζουν στον εν λόγω ιστότοπο γκομενικής δικτύωσης, η Τούμπα γεμάτη κάθε Κυριακή, το Βικελίδης έχει γίνει βιετναμέζικη βομβαρδισμένη ζούγκλα από Ναπάλμ κάθε φορά που έρχεται ο «Τούρκος», η Ηρακλάρα σπάει ρεκόρ στα διαρκείας (στο μυαλό της) ακόμα και αν πέσει, στην Βαλαωρίτου δεν μπορείς να βρεις τραπεζάκι, ούτε στη Ζεύξειδος, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε με τα αμάξια σημειοτόν στον μονόδρομο της Ποτίδαιας, πρέπει άμα είσαι τρέντυ δικηγόρα ή μηχανικός να κάνεις κράτηση από μια βδομάδα πριν για να βρεις ξαπλώστρα στους Ναυαγούς για να ανεβάσεις και μια φωτό αγκαλιά με τον Antonis και τους 6-pack κοιλιακούς του (ο οποίοι πλαδάρεψαν λίγο τώρα τελευταία). Βέβαια, ταινίες και μουσική δεν μπορείς να κάνεις έτσι κι αλλιώς αν δεν είσαι γκέι ή πλούσιος, είτε έχει είτε δεν έχει κρίση (είναι σα να θες να σπουδάσεις ιατρική στην Πτολεμαϊδα και στο Άργος Ορεστικόν. Πολύ απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ), γιατί ο Κραουνάκης θέλει να συνεχίζει να ρίχνει 2 κιλά σκατό την ημέρα στην τουαλέτα του και να καπνίζει 4 πακέτα τσιγάρα (μιας που βρίσκει μεγαλύτερη απόλαυση στο φαί και στο κάπνισμα αντί στο σεξ, αλλιώς θα ήταν αθλητής) και ο Πλάτσικας θέλει να συνεχίζει να ζεί με την «λήθη» και το νοιάξιμο που έχει στο βλέμμα του (γιαυτό άλλωστε επανενώνει και τους Πυξ Λαξ στη μνήμη του «πεθαμένου Beatle») για τον ίδιο λόγο που δεν γκρεμίζονται και οι παράγκες στο Αφγανιστάν. Όλοι αυτοί (EMEIΣ ΔΗΛΑΔΗ) δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για «Πόλεμο». Πόλεμος θα πει να μαγειρεύεις το σκυλί σου στοιφάδο για μεσημεριανό γιατί έχεις πέσει στην τελευταία βαθμίδα όπου δεν έχεις επιλογές να απολαύσεις απολύτως τίποτα. Για πόλεμο μπορούν να μιλάνε οι εγκληματίες για να ζήσουν («να βγάλω τη γκόμενα στο εστιατόριο ή να την βιάσω και να φύγω?») και οι μετανάστες (εισερχόμενοι και εξερχόμενοι). Όλοι εμείς έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ. Ή καλύτερα, λέμε πως κάνουμε αποτοξίνωση για να εκλογικεύσουμε την απώλεια των κεκτημένων.
«πάντα να κοιτάς να δουλεύεις όταν βλέπεις αστέρια να πέφτουν παρά να κάνεις ευχές»
ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ
«Πόλεμος» και μαλακίες. Εντάξει οι μοναχοί, υπάρχουν σε αυτήν την κοινωνία για να προβλέπουν κάθε 6 μήνες το τέλος του κόσμου, ώστε να πλουτίζει ο ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ, αλλά και οι καλλιτέχνες? Φυσικά ! αυτοί είναι πιο φελλοί από τους μοναχούς. Πάντα έχουν την τάση να δραματοποιούν τα πάντα για να γεμίζουν οι θίασοί τους οι γκαλλερύ τους, οι συναυλίες τους. όπως ακριβώς ανεβάζουν τις τιμές στα ποτά οι τρόικες και οι μαγαζάτορες, έτσι κ αυτοί ανεβάζουν τον τόνο της δραματοποίησης (αλλά φυσικά και το εισιτηριό τους «έχουμε κρίση ξέρετε») για να ψαρώνουν οι φτωχοί να πηγαίνουν να τους βλέπουν το καλοκαίρι, που παστώνονται στις χαλκιδικές οι οικογενειάρχες, να παίζουν ακόμα εναν Αριστοφάνη (αν αυτός ο Αριστοφάνης προέβλεπε το μέλλον σε μια γιάλινη σφαιρα και έβλεπε όλους αυτούς τους μπουχέσες τους Κραουνάκηδες και τους Λιγνιάδιδες να βγάζουν λεφτά από αυτόν θα γινόταν πολέμαρχος ή ψαράς. Έργα θεατρικά πάντως, δε θα γραφε). Θες να γράψεις ένα θεατρικό έργο- να πεις μια γνώμη για την κρίση ρε φίλε? Γράψε κάτι δικό σου. Μη μας πρήζεις με τους Αριστοφάνηδες.
Και τελικά τι έγινε? Τίποτα το σπουδαίο. Όλοι κατεβήκαμε ένα επίπεδο χαράς (με την έννοια της γκαύλας, της απόλαυσης, και όχι με την έννοια των αρχαίων «ευδαιμονία» που εννοούσαν την πνευματική ολοκλήρωση ή ακόμα και την δυτική έννοια του «happiness»). Και το ψυχολογικό ανοσοποιητικό μας σύστημα βρήκε τον τρόπο να το απωθήσει και να το εκλογικεύσει και επομένως να ξαναρθούμε στο προηγούμενο επίπεδο χαράς. Οι πολύ πλούσιοι γίναν πλουσιότεροι, οι πλούσιοι παραμείναν πλούσιοι, οι μεγαλομεσαίοι γίναν μεσαίοι, οι μεσαίοι μικρομεσαίοι, οι μικρομεσαίοι φτωχοί, οι φτωχοί φτωχότεροι, αυτοί που δεν είχαν σχεδόν τίποτα τώρα δεν έχουν απολύτως τίποτα, και αυτοί που δεν είχαν απολύτως τίποτα τώρα ή έγιναν εγκληματίες και βιάζουν γκομενίτσες στους δρόμους ή μετανάστευσαν ή (οι πιο μερακλήδες απο αυτούς) το ρίξαν στην πρέζα. Μόνο οι τελευταίοι δικαιούνται να μιλάνε για «ΠΟΛΕΜΟ». Όλοι οι υπόλοιποι έκοψαν κάτι. Οι μουνάρες από τα 5 ταξίδια με τον πλούσιο γκόμενο στα Βλαχο αμπου ντάμπι πηγαίνουν τα 3, οι λαικοί παοκάρχες βγαίνουν και δηλώνουν οτι κόψαν τους μεζέδες τα σαβατοκύριακα, ο άλλος εκεί που έπινε 3 μπύρες κάθε μέρα, πίνει μία μπύρα κάθε 3, ο έλληνας House έκοψε το vicodin, ο άλλος που δεν έχει γκόμενα έκοψε το νοίκι και γύρισε να πάει να μείνει στους γονείς του, άλλος έκοψε το κάπνισμα και τις εφημερίδες τις Κυριακές...
... και η ζωή συνεχίζεται. Όλοι συνεχίζουμε να μαλακιζόμαστε όλη την ημέρα στο facebook (εργαζόμενοι-άνεργοι- πιότερο οι εργαζόμενοι), οι παντρεμένοι συνεχίζουν και γκομενίζουν στον εν λόγω ιστότοπο γκομενικής δικτύωσης, η Τούμπα γεμάτη κάθε Κυριακή, το Βικελίδης έχει γίνει βιετναμέζικη βομβαρδισμένη ζούγκλα από Ναπάλμ κάθε φορά που έρχεται ο «Τούρκος», η Ηρακλάρα σπάει ρεκόρ στα διαρκείας (στο μυαλό της) ακόμα και αν πέσει, στην Βαλαωρίτου δεν μπορείς να βρεις τραπεζάκι, ούτε στη Ζεύξειδος, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε με τα αμάξια σημειοτόν στον μονόδρομο της Ποτίδαιας, πρέπει άμα είσαι τρέντυ δικηγόρα ή μηχανικός να κάνεις κράτηση από μια βδομάδα πριν για να βρεις ξαπλώστρα στους Ναυαγούς για να ανεβάσεις και μια φωτό αγκαλιά με τον Antonis και τους 6-pack κοιλιακούς του (ο οποίοι πλαδάρεψαν λίγο τώρα τελευταία). Βέβαια, ταινίες και μουσική δεν μπορείς να κάνεις έτσι κι αλλιώς αν δεν είσαι γκέι ή πλούσιος, είτε έχει είτε δεν έχει κρίση (είναι σα να θες να σπουδάσεις ιατρική στην Πτολεμαϊδα και στο Άργος Ορεστικόν. Πολύ απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ), γιατί ο Κραουνάκης θέλει να συνεχίζει να ρίχνει 2 κιλά σκατό την ημέρα στην τουαλέτα του και να καπνίζει 4 πακέτα τσιγάρα (μιας που βρίσκει μεγαλύτερη απόλαυση στο φαί και στο κάπνισμα αντί στο σεξ, αλλιώς θα ήταν αθλητής) και ο Πλάτσικας θέλει να συνεχίζει να ζεί με την «λήθη» και το νοιάξιμο που έχει στο βλέμμα του (γιαυτό άλλωστε επανενώνει και τους Πυξ Λαξ στη μνήμη του «πεθαμένου Beatle») για τον ίδιο λόγο που δεν γκρεμίζονται και οι παράγκες στο Αφγανιστάν. Όλοι αυτοί (EMEIΣ ΔΗΛΑΔΗ) δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για «Πόλεμο». Πόλεμος θα πει να μαγειρεύεις το σκυλί σου στοιφάδο για μεσημεριανό γιατί έχεις πέσει στην τελευταία βαθμίδα όπου δεν έχεις επιλογές να απολαύσεις απολύτως τίποτα. Για πόλεμο μπορούν να μιλάνε οι εγκληματίες για να ζήσουν («να βγάλω τη γκόμενα στο εστιατόριο ή να την βιάσω και να φύγω?») και οι μετανάστες (εισερχόμενοι και εξερχόμενοι). Όλοι εμείς έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ. Ή καλύτερα, λέμε πως κάνουμε αποτοξίνωση για να εκλογικεύσουμε την απώλεια των κεκτημένων.
«πάντα να κοιτάς να δουλεύεις όταν βλέπεις αστέρια να πέφτουν παρά να κάνεις ευχές»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου