Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

πάρτυ μποι

Ο θανάσης ανακάλυψε οτι έχει καρκίνο που θα τον καθαρίσει σε κανα χρόνο από τότε που έγινε επίσημο. Από εκείνη τη μέρα, ο μπαμπάς του τον συντηρεί, πάει στα μπουζούκια κάθε βράδι, κάνει εκδρομές στα εξωτερικά να βλέπει την ομαδάρα να βάζει το νικητήριο εκτός έδρας γκόλ, παίρνει ότι ναρκωτικό κυκλοφορεί, γαμάει πουτάνες, κολλάει γκόμενες συνέχεια, από κει που ήταν υπαλληλάκος φλώρος και έβλεπε τις γυναίκες του να καταλήγουν αγκαλιά σε κάποιον μαλάκα μέτριο χαζεύοντας μία προς μία οι ευκαιρίες να περνάνε σαν λεωφορεία γεμάτα με κόσμο που δεν προλαβε. Έγινε αρπακτικό. Άρχισε να ρουφά το μεδούλι της ζωής σαν μια τεράστια γραμμή από κόκα. Ο καρκίνος ήταν το καλύτερο πράγμα που συνέβει στη ζωή του. Η καλή του διάθεση και η μαχητηκότητα τον προσέλκυσαν σε περισσότερες γυναίκες και φίλους από όσο υπολόγιζε. Μέχρι που γνώρισε την μία. Την κοιτούσε στα μάτια όσο έμπαινε μέσα της καθώς την έβλεπε να τον ερωτεύεται βαθειά. Ένα κύμα ζεστασιάς διαπέρασε το στήθος καθώς ξάπλωνε ανάσκελα κοιτώντας τα ταβάνια, ενώ το μωρό λαγοκοιμόταν στους ώμους του. Έβγαλε ένα χαζό χαμόγελο για πρώτη φορά στη ζωή του ενώ έξω η καταιγίδα άρχισε να πλησιάζει και οι αστραπές κόβαν τον κόσμο στα 2 καθώς γειώνονταν στην καρδιά του.
Στο τέλος ξεψύχισε από overdose ευτυχίας. Κανένας δε θα τον θυμάται εκτός από τους συγγενείς του στο μνημόσυνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου