Πρωινό ξύπνημα μετά το σεξ

Το πρωί που σηκώθηκαν, ο Γιώργος έτρεξε στην παραδιπλανή πολυκατοικία που ζουν οι γονείς του και καμιά 6 δισεκατομύρια κατσαρίδες για φέρει την παλιά καφετιέρα που κάνει γαλλικό καφέ για να την καλοπιάσει. Η κοπέλα άνοιξε το μικρό ψυγείο και βρήκε μόνο γαλατάκια, νερά εμφιαλωμένα που είχαν ξαναγεμιστεί από τη βρύση, μπύρες και άρχισε ήδη να ξενερώνει γιατί κατάλαβε οτι ο Γιώργος πρακτικά ζεί ακόμα με τους γονείς του που μένουν στην παραδιπλανή πολυκατοικία. Ο Γιώργος έφερε την καφετιέρα. Ξαφνικά άρχισαν να ξεπετιούνται εκατοντάδες μικρές κατσαρίδες μέσα από την καφετιέρια που την κάναν στέκι αναπαραγωγής, σαν ένα σημάδι, έναν κακό οιωνό που στέλνει ένας κολόπουστας θεός που δεν θέλει ποτέ να ευτυχίσεις μαλάκα Γιώργο. Η κοπέλα έφυγε από το δωμάτιο χωρίς να τον φιλήσει. Άρχισαν ήδη να παριστάνουν τους ξένους, «ήταν ένα λάθος η χθεσινή μας νύχτα κτλ, κτλ). Στο τέλος ένας από τους δύο (ή και τους 3) είναι πάντα, αυτός που συνήθως μπαίνει στον μεγαλύτερο κόπο για το μικρότερο όφελος, που θα καταλήξει στα μαθηματικά της υπόθεσης.
Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδε. Μια εβδομάδα αργότερα την πήρε τηλέφωνο. Αυτή βγήκε έξω από το μπαλκόνι και μιλούσε χαμηλόφωνα καθώς περνούσαν τ’ αμάξια. Αυτή του εξήγησε ότι χρειάζεται να δει έργα, ότι θα γίνει άνθρωπος και θα μπορεί να συντηρεί και άλλους γύρω του, για να μπει στη διαδικασία να επαναλάβουν το υπέροχο πράγμα που έζησαν. Εκείνος της ορκίστηκε ότι θα τα καταφέρει και όταν θα ρθει η μέρα θα την ξαναπάρει τηλέφωνο. Εκείνη βούρκωσε. Έχει περάσει από τότε ένας χρόνος και ακόμα προσπαθεί. Δεν τα παράτησε. Απλά δεν τα κατάφερε ακόμα.

Είδη ΠΑΤΑΤΑΣ-ΠΟΙΝΗΣ

Υπάρχουν 4 είδη Πατάτας-ποινής σε περίπτωση που είσαι το αφεντικό και πρέπει να επιβάλλεις την τάξη.
Μικρή πατάτα- χωρίς ο υπάλληλος να το γνωρίζει. Επίπληξη
Μικρή πατάτα- ενώ ο υπάλληλος το γνωρίζει. Καψωνάκι.
Μεγάλη πατάτα- χωρίς ο υπάλληλος να το ξέρει. είναι ανόητος. Καλό παιδί αλλά να μου φέρνει καφέδες και να βγάζει φωτοτυπίες. Υποβιβασμός.
Μεγάλη πατάτα- ενώ το γνωρίζει. Τρελός ή προδότης. Σε κάθε περίπτωση επικίνδυνος. Άμεση απόλυση.

Έντεχνοι

3ος παγκόσμιος πόλεμος. Οι κακοί δεξιοί έχουν εξαπολύσει πυρηνικές βόμβες ο ένας στον άλλον και έχουν αφανίσει σχεδόν όλο τον κόσμο. Ο μόνοι που έμειναν ζωντανοί από το ολοκαύτωμα είναι οι έντεχνοι γιατί δεν διάλεξαν στρατόπεδα και προτίμισαν να παίζουν κιθάρα κρυμμένοι σε κάποιο καταφύγιο. Ο πρόεδρος του συνδικαλιστικού οργάνου των έντεχνων Φιλλιπος Πλιάτσικας, ετοιμάζεται για προγραμματικές δηλώσεις μιας που η τύχη για την αλλαγή του κόσμου είναι επιτέλους στα χέρια του.
-κύριε Πλιάτσικα τώρα που μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο, τί θα κάνατε?
Ο Πλιάτσικας κοιτάζει με ένα βλέμμα βαθύ τον ορίζοντα και μετά απαντάει
- θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Όλοι οι εναπομείναντες έντεχνοι πέφτουν κάτω ξεροί.

"Είμαστε Αυτό (=τα σκουπίδια*) που δεν είναι οι άλλοι»

QUIZ: ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ των 2

εικόνα 1.


εικόνα 2.

Tον Ιούνιο φέτος έβγαινε ο δακρύβρεχτος κύριος Γιαχουστίδης να κλαφτεί μπας και σπρώξει κανας σπόνσορας την φυλλάδα του ΕΞΩΣΤΗ που έκλεινε, για να προκαλέσει το ενδιαφέρον καμιάς αδερφής με οικολογικές ευαισθησίες με παρόμοιο σύνθημα του "σώστε τη χελώνα Καρέτα-Καρέτα" = "σώστε την εφημερίδα Εξώστης- Εξώστης".

Δεν έχω ανάνγκη τον γιαχουστίδη να μου προτείνει ποιά ταινία να πάω να δω, μιας που το imdb μέσα από το wisdom of the crowd δίνει μια πολύ καλύτερη προσέγγιση της ποιοτικής αξίας μιας ταινίας απ’ ότι η γνώμη της αξύριστης δημοσιογράφας και του κρυόκωλου ξερόλα βαρετού δικηγόρου. Δεν έχω ανάγκη τον Φίλλη να μου προτείνει τι ταινία να νοικιάσω, ούτε και τους republic αλλά ούτε και τους offradio που πριν 10 χρόνια περίμενα ως music lover (μιας που δεν ήταν η δουλειά μου να αγοράζω 100 δίσκους την εβδομάδα) σχεδόν ιεροτελεστικά την εκπομπή του Κομνηνού για να μάθω για τις νέες μπάντες, τώρα εμείς δίνουμε τα μιξ με τις νέες κυκλοφορίες σε αυτόν. Δεν έχω ανάγκη τον Τσιτσόπουλο ή τον Κωστόπουλο να μου πει που να βγω από τη στιγμή που μπανίζω όλα τα γκομενάκια σε ποιο μαγαζί κουνάνε τον κώλο τους μέσα από το απόλυτο κοινωνικό δίκτυο. Ο κάθε μπανιστιρτζής και ο κάθε πέφτουλας εξάλλου για «networking» άνοιξε προφίλ. Εδώ τα πουλιά μας πονάνε από την τσόντα που κατεβάζαμε όλη την ημέρα, τον Μπουτάρη περιμέναμε να βάλει την τσόντα στην Τβ-100 για να χαλαρώσουμε.

Αυτή η ραγδαία άνοδος του προϊόντος «φρι πρες» ευτυχώς αρχίζει σιγά σιγά και ηρεμεί μιας που η μεγαλύτερη τους έως τώρα επιτυχία ήταν να σπρώξουν και στα 2 μεγάλα αστικά κέντρα τους πιο εμπορικούς υποψήφιους δημάρχους που οι ίδιοι επέλεξαν (μαζί με τον Γιωργάκη βέβαια και τις ευλογίες της Ντόρας, αυτού του καλόψυχου ανθρώπου που νοιάζεται για το καλό όλων μας)
Γιατί ας μη γελιόμαστε. Τα φτηνά προϊόντα και ιδιαίτερα τις φτηνοδουλειές που κρύβεται το ιλλουστρασιόν ποιός δεν τις αγαπάει? Παίρνεις τον τιποτένιο μπάρμαν που δουλεύει σ’ ένα μπαρ, και κανείς δεν του κολλάει το ένσημο, του βγάζεις φωτογραφία του τατουάζ που έκανε σε όλο του το χέρι τον βάζεις να μιλήσει «δεν ξέρω γιατί το κανα, ήταν απλά ωραίο» (σ.σ. εγώ ξέρω γιατί το κανες πρόβατο όμως επειδή είσαι ηλίθιος και είδες τους άλλους να το κάνουν). Τον ανακηρύσσεις σε «ήρωα της Πόλης» (????????), πετάς και μια κονσέρβα σύνθημα «η Πόλη που αντιστέκεται, η πόλη που υπομένει, η πόλη, η δρόμοι, οι άνθρωποι» και έχεις ένα έντυπο έτοιμο στην επόμενη σελίδα να μπει ολοσέλιδη διαφήμιση καμιάς κινητής τηλεφωνίας να τ’αρπάξεις (και καλά κάνεις στην τελική), και όλα με ελάχιστο κόστος παραγωγής μιας που δεν πληρώνεις ούτε το μοντέλο, ούτε το μακιγιάζ, ούτε τον φωτισμό και πετάς ένα ψίχουλο στον φωτογράφο. Πας και ντύνεις Μπάτμαν τον ατάλαντο σκηνοθέτη που παριστάνει δημιουργός και τον εξυψώνεις σε ποπ είδωλο. Τον Πανίκα που ντύνεται Ζορό γιατί τον πολεμάτε όμως? Ρατσισμός στα καρναβάλια. Και στην τελική ποιά είναι η διαφορά του σκουπιδιού-Μπάτμαν από το σκουπίδι-Μενεγάκη? Η Μενεγάκη ξέρει πως είναι γουρούνι και λατρεύει τη λάσπη τουλάχιστον.
Εγώ δεν διαφωνώ με τα φρι πρες και σίγουρα δεν θα προτιμούσα ένα φρι πρες με κεντρικό θέμα "ο Κιάμος μας μίλησε μέσα από το σπίτι του", απλά διαφοροποιούμαι ως προς το αν πραγματικά τα έχουμε ανάγκη. αν έχουμε ανάγκη τί? Την επιλεκτική και φαστ-φουντάδικη έως ένα βαθμό καταγραφή μιας πραγματικότητας που χωράει σ’ενα περιοδικό, ακόμα και αν αυτή την προτιμάμε στην τελική από την πραγματικότητα των βλάχων και των γύφτων. Τί να κάνουμε? Δεν χωράει η εμβάθυνση στα περιοδικά. Και αυτό που λαμβάνει χώρα είναι μια απλή αντικατάσταση του Κιάμου με την αιδό δεσποινίς Μόνικα. (το καλοκαίρι πάλευα με 50 δίσκους την εβδομάδα για να βγάλω τα μιξ τέιπς του μπλογκ. Άκουσα με ιδιαίτερη προσμονή τον δίσκο της. Στο σύνολο της δισκογραφίας που άκουσα εκείνη την εποχή όμως δεν ξεχώρισε σαν υλικό που αρέσει στα αυτιά μου. Τι να κάνουμε? να πούμε τη Γεωργία Βασιλειάδου γκόμενα?). Και φτάνεις στην τελική να ακούς Μόνικα επειδή το κάνουν και οι άλλοι. Η ριζική διαφωνία δηλαδή με τους άλλους «τους κακούς». Τι πρεσβεύει η Μόνικα? Αυτό που δεν είναι οι άλλοι. Τι είναι οι άλλοι? Οι κακοί. Η υπεραπλούστευση μιας πραγματικότητας είναι μια τέχνη μακρόχρονη, μιας που το μυαλό των ηλιθίων πέφτει πάντα κορόιδο στα «φως ή σκοτάδι», στο «Λάθιμος ή Άνθιμος», στο «ο καλός θεός και οι κακοί Μουτζαχεντίν» που έλεγε και ο κειμενογράφος της κωμωδίας «Οι δημόσιοι λόγοι του G.W. Bush.» δηλαδή ο κόσμος έχει μεγαλύτερη ανάγκη να εμβαθύνει διαβάζοντας κάποιο βιβλίο να μαγειρέψει μόνος του το φαϊ, παρά να πάρει μια γεύση «απ’όλα χωρίς κρεμμύδι» από το φαστφουντάδικο του περιοδικού, είτε είναι αυτό Goody’s είτε είναι καμιά ψησταριά στη σχάρα, είτε είναι μπουφές με μικρογεύματα.

Αντιπρόταση: Αντί να ακούσετε Μόνικα,προσπαθείστε να ακούσετε τους The Concretes, Bart and Friends, The Love Language, Cocun (δες τις αχταρμά κασσετ τέλος πάντων) αντί να δεις το Ράδιο Αρβύλα, προσπαθείστε να δείτε το The Colbert Report. Αντί να δείτε την Τρίτη Λαζόπουλο, προσπαθείστε μ'ενα κλικ να δείτε τα χωσίματα του George Carlin που είναι βαθύτερα από αυτά του Λάκη, Αντί να δείτε το ΝΗΣΙ δείτε το The Boardwalk Empire. όλα είναι ένα κλικ απόσταση. υπάρχουν εναλλακτικά προϊόντα, απλά είναι ξένα και δεν μυρίζουν πολύ σκουπιδίλα. Αυτή είναι η μόνη διαφορά.

απόβλητο (σκουπίδι)= το αντικείμενο ή ουσία του οποίου ο κάτοχος επιθυμεί ή υποχρεούται να απαλλαγεί (ορισμός δοσμένος μέσα από τις σημειώσεις του μαθήματος Επεξεργασία και διαχείριση στερεών Αποβλήτων του Τμήματος Μηχανολόγων μηχανικών Α. Π. Θ)

(AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ QUIZ: KAMIA)

Η Οδύσσεια της γκαντεμιάς

Τελικά όταν κρίνω με όρους «επικαιρότητας» ή με όρους συλλογικού δικαίου συνήθως όταν αποστασιοποιούμαι μετά από καιρό, αντιλαμβάνομαι αργότερα ότι ήμουν προβατάκι γάλακτος μπεεεεε. Ήμουν 25 χρονών και έκραζα στον εξώστη την ΤΡΟΙΑ με τον Brad Pitt. Τώρα που το ξανασκέφτηκα, ίσως και να παραήμουν σκληρός. Η ταινία ήταν μια διασκεδαστικότατη ταινία γιατί βασιζότανε στην ειλικρίνεια των χαρακτήρων της. Ο Έκτορας, αντιπροσώπευε τον γνήσιο ευπατρίδη, αυτόν που πιστεύει ότι πατρίδα είναι η γυναίκα του, το παιδί του, ο μπαμπάς του, οι κολλητοί του, τα στέκια που συχνάζει, οι πολίτες που ζουν στην πόλη. Είναι αυτό ακριβώς που δεν είμαι εγώ, αλλά όταν το βλέπω δεν έχω παρά να το σεβαστώ. Φυσικά αν είχα ένα περιβάλλον σαν και αυτό θα έδινα και τη ζωή μου να το υπερασπιστώ. Και ο Οδυσσέας τί ήταν? Ο καινοτόμος. Μαζί με την εξυπνάδα του όμως του κόλλησαν και μια κατάρα. Το να είναι γκαντέμης. Σα να ήξερε κάτι ο Όμηρος. Το μυαλό του αύξανε τις πιθανότητες επιτυχίας. Γιαυτό και ερχόταν η τύχη ως γκαντεμιά για την συμπαντική μπαλάντζα. Λες εσύ «οκ βρήκα έναν κουλ τρόπο να τελειώσουμε τον πόλεμο» «και εξαιτίας σου σφάζονται γυναίκες και παιδιά. Για να γυρίσεις στο κολόσπιτό σου μια ώρα αρχύτερα. Ε, αντε και γαμήσου» λέγαν οι θεοί, και αυτό που πολλοί λένε μέσα τους η αίσθηση της ισορροπίας. Πληρώνεις και το τίμημα να χάνεσαι για καμιά δεκαετία και να πολεμάς με τις θάλασσες κάνεις και μια μίνι γενοκτονία τους μνηστήρες και όλα καλά. Η θεωρία των μεγάλων αριθμών (άπειρες ζαριές με άπειρο ποτ) always settles the score.