Οι κάτοικοι της μικρής πόλης είναι περήφανοι για την πόλη τους. Βασικά είναι περήφανοι για τους εαυτούς τους, που μόλις συνήλθαν από μετωπική τράκα με νταλίκα και είναι αισιόδοξοι ότι δεν έχουν πάθει τίποτα. Αδύναμοι να δουν οτιδήποτε πέρα από την μύτη τους, ανήμποροι να παραδεχτούν ότι ακόμα και αν υπάρχει πέρα από τα πολύχρωμα τείχη που φτιάξανε και διακοσμήσανε, δεν γίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία από αυτούς. Και αυτοί οι τοίχοι, υπέροχοι, μοναδικοί, που ακόμα και αν ήθελε κάποιος από αυτούς να περάσει στην άλλη πλευρά μαγεύονταν από την ομορφιά του Θερμαϊκού να απλώνει μπροστά τους και γυρνούσαν πίσω, ένα ισχυρότατο μυοχαλαρωτικό που έχει καταδικάσει τους περισσότερους να πίνουν φραπέ στη θέα του. Έχοντας την άγνοια να κοιτάξουν παραπέρα, αγκομαχώντας να βιώσουν την ευτυχία μέσα στην άγνοιά τους, πανηγυρίζουν την μετριότητά τους στους φίλους τους . Θα πρέπει να να καταλάβεις ότι είσαι
ένα τίποτα για να φύγεις μπροστά μάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου