Μια ανιδιοτελής πράξη

Σ’ένα μπαράκι ένας περίεργος για κάποιον περίεργο λόγο πίνει καφέ με μια πανέμορφη κοπέλα (της πατροπαράδοτης δεξιάς και των Ελληνικών παραδόσεων) και διαπληκτίζονται.

-Κοίτα, όλοι οι άνθρωποι κοιτάζουμε πρώτα το καλό του εαυτού μας ακόμα και αν κάνουμε πράγματα για τους γύρω μας.

-όχι, εγώ έχω κάνει πράγματα για τους φίλους μου χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα.

-Στους φίλους σου. Για τους φίλους σου, για να χαρείς εσύ στο τέλος.

-ΟΧΙ,ΟΧΙ, ΟΧΙ. Για να χαρούν οι φίλοι μου.

-Δηλαδή, εγώ είμαι ένας άκαρδος ωφελιμιστής που το μόνο που κοιτάζει είναι η πάρτη του. Αυτό νομίζεις?

-Ναι,ναι ναί! είσαι ένας άκαρδος που κοιτάζει μόνο την πάρτη του.

-Ας υποθέσουμε ότι αυτήν την περίοδο δεν έχεις κάποια σχέση με κάποιο αγόρι. Εγώ, είμαι ένας δυστυχισμένος μπερδεμένος μηδενιστής που δεν πιστεύει στην πατρίδα. Όχι μόνο δεν σε ελκύω, αλλά δεν είμαστε ούτε καν φίλοι,αλλά είναι εμφανές ότι δε με συμπαθείς. Εγώ, έχω τεράστια ανάγκη να κάνω έρωτα με μια κοπέλα για να πάψω να είμαι δυστυχισμένος και μάλιστα πιστεύω ότι έτσι θα λυθούν πολλά προβλήματα που έχω σαν άνθρωπος. Ας υποθέσουμε ότι δεν έχω λεφτά για κολ γκερλ, και δεν γνωρίζω καμία άλλη κοπέλα εκτός από σένα. Θα «προσφερόσουνα» για μια νύχτα ? Δεν θα κερδίσεις τίποτα, δεν θα περάσεις καλά (τουλάχιστον για το πρώτο μισάωρο :p), αλλά εγώ αύριο θα είμαι ευτυχισμένος. Μάλιστα αν πεις ναι, εγώ πάω αύριο και ανεβάζω ελληνική σημαία στο μπαλκόνι μου και πάω να καταταγώ στα λοκ για να κάνω μόνος μου ντου στα σκόπια. ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΠΡΑΞΗ. Μια καλή πράξη σε κάποιον συνάνθρωπο, που δεν είναι φίλος σου και δεν θα έχεις κανένα κέρδος από αυτό.

-πάμε.

-σοβαρά?

-σοβαρά.

Το επόμενο πρωί και η κοπέλα λαγοκοιμάται ακόμα τυλιγμένη στα σεντόνια, όντως ο τύπος βάζει το εμβατήριο του Ελληνικού στρατού να παίζει καθώς ξετιλύγει την ελληνική σημαία από την ντουλάπα και την κρεμάει στο μπαλκόνι. Κόβει την αναβολή του και κατατάσσεται στον στρατό, καθώς τραγουδάνε εθνικοπατριωτικά τραγούδια. Στις άδειές του, περπατά χαρούμενος στον δρόμο, περνάει γιαγιάδες στον δρόμο, χαϊδεύει σκυλάκια και προσφέρει το αίμα του στη μονάδα αιμοδοσίας. Εκεί που ήταν μουντρούχος και έμενε σπίτι κλαίγοντας την μοίρα του ακούγοντας μελοδραματική ποπ σαν κάθε ίντι αγόρι που σέβεται τον ενναλλακτικό φαρισαϊσμό του, δουλεύει σε τεχνική εταιρία, αγοράζει 2000 ευρώ κουστούμι και βγαίνει σε κυριλλέ μαγαζιά. Εκεί τον χαιρετάνε συνάδελφοι από τον στρατό και από την τεχνική εταιρία. Η κοπέλα που του άλλαξε τη ζωή, περήφανη για αυτόνα, θαυμάζει το δημιούργημά της.

-είδες που στά λεγα? Μπορούν οι άνθρωποι να είναι ανιδιοτελείς και να βοηθάνε τους άλλους άμα θέλουν.

- Άσε μας ρε συ τώρα, εδώ εσύ πηδήχτηκες με έναν σχεδόν άγνωστο για να μας αποδείξεις οτι έχεις δίκιο, για εμένα το έκανες? ... για το καλό της πάρτης σου το έκανες..